نوروز، نخستین روز بهار است، نخستین روز سبزترین فصل سال، سرآغاز زنده شدن زمین و شکوفایى ها و وزیدن نسیم دل انگیز بهارى. همه چیز در بهار نشان گر نشاط و طراوت است و حتى باد شفابخش بهارى نوید زندگى تازه مى دهد و به گفته مولوى در مثنوى؛
گفت پیغمبر به اصحاب کبار
تن مپوشانید از باد بهار
آنچه با برگ درختان مى کند
با تن و جان شما آن مى کند
بهار، درس خداشناسى، معادشناسى، تحول، رشد و تکامل است. اگر انسان ها از این طبیعت زیبا درس بیاموزند در حقیقت اعتقاد به رستاخیز را آموخته اند در این صورت باید سرآغاز چنان بعثتى را روز برتر نامید و آن را جشن گرفت. اگر مراسم نوروز بر این اساس پى ریزى گردد و انسانها خود را همگام و همگون با محتواى دعاى آغاز سال که بیان گر تحول و نغمه توحیدى است سازند که
"یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ"
ای تغییر دهنده دلها و دیده ها، ای مدبر شب و روز، ای گرداننده سال و حالت ها، بگردان حال ما را به نیکوترین حال
تحولی شگرف در جهان کنونی رخ خواهد داد.
احمد بن فهد در کتاب المهذب البارع آورده است معلی بن خنیس می گوید؛ روز عیدی خدمت امام صادق(ع) رفتم پرسید: این روز رامی شناسی؟ گفتم: روزی است که عجم آن را بزرگ می شمرند و در آن به یکدیگر هدیه می دهند. حضرت فرمود قسم به بیت عتیق که در مکه است، این نیست مگر به جهت موضوعی قدیمی که برای توتفسیر می کنم . نوروز، روزی است که خداوند از بندگان پیمان گرفت و آن اولین روزی است که خورشید کرد. و بادها وزیدن گرفت، کشتی نوح(ع) بر کوه جودی قرارگرفت و خداوند کسانی را که از خانه خارج شده بودند، زنده نمود ... و پیامبراسلام(ص) به اصحاب امر فرمود: با علی(ع) به عنوان امارت مؤمنین بیعت کنند و هیچ روزی نوروز نیست مگر اینکه در آن روز انتظار فرج داریم، زیرا نوروز ازروزهای ما و روزهای شیعیان ماست، عجم آن را حفظ کرد و شما آن را تضییع نمودید .
