قسمتی از زندگينامه

شهيد سيد محمد شكري در روز 18 آبان ماه سال 1341 در كربلا به دنيا آمد. آن روزها پدرش كارخانه‌اي در كربلا زده بود و به اتفاق خانواده آنجا زندگي مي‌كردند. محمد هشت ساله بود كه به ايران برگشتند و ساكن محله ميدان شهدا شدند. دوران دبستان را در مدرسه «تشويق» گذراند. اوايل لهجه غليظ عربي داشت و براي همين كمي مشكل داشت ولي رفته‌رفته با بچه‌هاي مدرسه و محيط زندگي خو گرفت. مادرش هواي درس و رفتار بچه‌هايش را خيلي داشت. براي هشت پسر و سه دخترش از قرآن و شكيات نماز و احكام مي‌گفت و سوالات‌شان را جواب مي‌داد. مرتب هم به مدرسه‌هايشان سر مي‌زد. رفتار و درس محمد در مدرسه نمونه بود.
سال‌ آخر دبيرستان با معدل بالاي 19 ديپلم گرفت. در روزهاي اول انقلاب با كمك بچه‌هاي مسجد حضرت موسي‌الرضا(عليه‌السلام) براي تامين نفت و ارزاق عمومي مردم منطقه خيابان ايران سعي فراواني مي‌كرد. طوري كه با تشكيل گروه‌هاي فرهنگي و شناسايي خانواده‌هاي مستحق به كمك پدر شهيدان «قادري» در فكر رفع نيازهاي مردم بود. مدتي بعد به عنوان مسئول پايگاه بسيج اين مسجد انتخاب شد و براي دفاع در برابر تجاوز دشمن بعثي عازم جبهه‌ها شد.
 

قسمتی از وصيت نامه

شهيد سيد محمد شكري در وصيت‌نامه‌اش اينگونه نوشته است: «خدا جان، خود گواهي هستي كه عشق حسين (عليه السلام) و زينب (سلام‌الله عليها) در قلبم مي‌جوشد. عشق بسيجياني كه در راهت جانفشاني مي‌كنند، در قلبم مي‌خروشد. سلام و درود خدا و سيد ما، رسول‌الله بر مادران شهدا كه در دامان پرمهر خودشان پروانه‌هايي را پرورش مي‌دهند كه از عشق و سوز باري‌تعالي شمع وجود مي‌سوزند و مي‌سازند.
سلام خدا بر مادرم كه مرا اينگونه پرورش داد و مهر و محبت خود را نصيبم كرد اما ذره‌اي از محبت‌هايش را نتوانستم جوابگو باشم.خدايا! بر من ببخشاي و از مادرم نيز عفو و بخشش و حلاليت مي‌طلبم. مادر! دوست دارم همانگونه كه بر بالاي سر علي فرياد تكبير برآوردي و با فريادت خصم را زمين‌گير كردي، بر بالاي سر من نيز فرياد برآوري و با اراده آهنين، ضربه‌اي ديگر بر خصم فرود آوري.
به پدر عزيزم كه زحمات زيادي برايم كشيده، سلام و درود مي‌فرستم و مي‌خواهم كه در هر جا و در هر زمان پاسدار حرمت خون شهدا باشد و از باباي عزيزم حلاليت مي‌طلبم.