زندگینامه
فضل­الله عابدینی در پانزدهم آذرماه هزار و سیصد و سی و هشت در خانواده­ای مذهبی و مستضعف در روستای قوهجین ابهر به دنیا آمد. در دوران کودکی زندگی سختی را تجربه کرد. شهید عابدینی در دوران کودکی، مادر خود را از دست داد و از آن پس کنار پدر پیرش زندگی کرد. از همان دوران كودكی توجه ویژه ای به اجرای احكام اسلامی داشت. فضل­الله دوران دبستان را در روستا به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت. و در منزل برادرش در یکی از محلات فقیر نشین تهران ساکن شد. در سالهایی که دور از خانواده و در شهر تهران مشغول گذراندن دوران دبیرستان بود، در هنگام فراغت و تعطیلی به روستا می­رفت و پدرش را یاری می­داد. با وجود برخورداری از حداقل امكانات، در سال 1357 و همزمان با اوج گیری انقلاب اسلامی در کنکور رشته تجربی شرکت نمود و موفق شد در دانشكدة داروسازی تهران قبول شود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی عضو انجمن اسلامی دانشکده شد و پس از مدّتی سرپرستی جهاد سازندگی دانشکده را به عهده گرفت. در این زمان كمك به روستاییان و کشاورزان را در ردیف كارهای اصلی خود قرار داده بود و سعی می­كرد روزهای جمعه و ایام تعطیل به اتّفاق برادران و خواهران مسلمان و متعهد دانشكده به روستاهای اطراف تهران برود. و به کشاورزان در برداشت محصول و كارهای دیگر كمك کند. او از جمله افرادی بود كه در حمله به لانه جاسوسی آمریكا در سیزده آبان ماه سال 1359 شركت داشت. جریان حمله به لانه جاسوسی و گروگانگیری جاسوسان به حدی آمریكا را عصبانی كرده بود كه هر لحظه امكان داشت مستقیماً یا با واسطۀ عوامل داخلی خود به لانه جاسوسی حمله کند. به این علّت، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام درصدد امنیت داخلی و دفاع در مقابل تهاجم احتمالی برآمدند. در این رابطه، فضل­الله در تشكیل گروه ضربت لانه جاسوسی، ساختن سنگر و ایجاد طرح­های دفاعی سهم بسزایی داشت. او برای افزایش توان و آشنایی بیشتر با امور دفاعی، در دورۀ تاكتیك نظامی كه مربیان آن از نیروهای مخصوص (كلاه سبز) ارتش بودند، شركت كرد.
تلاش ناكام آمریكا برای آزادسازی گروگانها و حادثه صحرای طبس باعث شد برای نگهداری گروگانها مسائل امنیتی بیشتری رعایت شود و در این رابطه، جاسوسان به شهرهای مختلف ایران انتقال داده شدند. شهید فضل­الله برای نگهداری گروگانهای منتقل شده به تبریز، به آن شهر رفت. شهید فضل­الله در عین حال كه دانشجویی كوشا، درس­خوان و مستعد و از دانشجویان زرنگ ورودی 57 بود، به فعالیتهای فكری و اعتقادی نیز می­پرداخت. او در عین احترام به دیگران، در بحث­ها بر موضع حق خود پافشاری می­كرد. از وقتی كه به تبریز رفته بود، بر خود واجب می دانست كه در پاكسازی مهاباد همراه برادران پاسدار و ارتشی شركت كند و دشمنان اسلام و انقلاب را نابود سازد. او برای رفتن به میدان جهاد و شهادت بی اندازه كوشش می­كرد. زمانی كه فرماندهی سپاه پاسداران تبریز به یكی از برادران دانشجو پیشنهاد می­شود، او با فضل الله مشورت می­كند. فضل الله در جواب می گوید: «مسئولیت را قبول كن به شرطی كه مرا به غرب و کردستان بفرستی.»
بعد از آنكه برادر مذكور مسئولیت فرماندهی سپاه را می­پذیرد، به فضل­الله توصیه می­كند كه در تبریز بماند و مسئولیت بسیج روستائیان را بر عهده گیرد و آنها را برای مبارزه با دشمنان خارجی و داخلی آماده سازد. فضل­الله بنا به وظیفه شرعی این كار را برعهده می­گیرد و به خوبی از عهدۀ این كار بر می آید. زمان زیادی از مسوولیت جدید او نمی­گذرد كه حمله شدید هوایی و زمینی عراق متجاوز علیه ایران شروع می­شود و فضل­الله سعی می­كند مسوولیت خود را به فرد دیگری واگذار كند و راهی میدان جهاد شود. سرانجام به آرزوی خود می­رسد و با تنی چند از دوستانش راهی جبهه حق علیه باطل می­شود بلافاصله برای دفاع از شهر سوسنگرد، اعزام می­شوند. در چند روز اول نبرد نابرابری که یک طرف آن تعداد اندکی انسان خداجو با سلاح اندک بودند و طرف مقابل، لشگریان با بن دندان مسلح متجاوز، تعدادی از همرزمانش به شهادت می­رسند. سرانجام زمانی که چهار روز متوالی از نبرد بی امان با دشمن متجاوز می­گذشت، در تاریخ 21/08/1359 شربت گوارای شهادت را نوشید و به حضرت حق پیوست. او در دیدار با یكی از برادرانش گفته بود: « من حتماً شهید خواهم شد. از طرف من به همه آشنایان بگو كه از خطاهای من بگذرند و برایم از درگاه احدیت آمرزش بطلبند.»
نام او به عنوان اولین شهید از دانشجویان پیرو خط امام در تاریخ ثبت شد.
 چند فراز از نامه­های شهید در موقع عزیمت به جبهه، به پدر و برادرانش
همه ما اگر از بین برویم و امام بماند باز خوب است.
  • اگر من از بین رفتم، شما دست از امام برندارید.
  • آرزو داشتم كه در زمان امام حسین (علیه السّلام) در كربلا بودم اكنون خوشحالم كه آن سعادت را یافتم.
شهید فضل الله عابدینی از نگاه برادر
  • او نسبت به مسائل آگاهی خوبی داشت. قبل از آغاز جنگ می­گفت: « مجاهدین خلق و بنی صدر آدم­های درستی نیستند و خیانت می­كنند.» ما اول باور نمی­کردیم ولی بعد فهمیدیم كه درست می­گوید.
  • سنش کم بود؛ روحانی ده داشت به جان شاه دعا می­کرد که عصبانی شد و گفت : « شما آخوندید باید حق و با طل را بهتر بدانید. چرا به جان آن خائن دعا می­کنید؟»
  • این انسان از همه چیز بریده بود، یک روز که رفته بودیم بیرون تا برایش یک پیراهن و ساعت بگیریم، او قبول نکرد و گفت من به هیچ چیز احتیاج ندارم.
  • جنگ عراق که شروع شد، او اصلاً طاقت نیاورد. هرچه ما گفتیم توی این مملکت به تو احتیاج دارند، قبول نکرد و گفت: وقتی دشمن توی آب و خاک ما بیاید، ماندن جایز نیست. چه حکم جهاد بدهند و چه ندهند، ما باید برویم.
  • ما را تشویق می­کرد برویم تظاهرات. ما از میدان راه آهن تا انقلاب پیاده
    می­رفتیم. می­گفت: وضو بگیرید به نیت شهادت.
  • از بچگی اسمش را گذاشته بودند، دانشمند. با یک بار درس دادن معلم، آن را می فهمید.
  • چند باری که رفته بود مسجد ابهر سخنرانی کرده بود، همه تعجب کرده بودند که چه طور یک دانشجوی جوان این چنین با صلابت صحبت می­کند.
قسمتی از صحبتهای یكی از دوستان و همكلاسی شهید (دكتر سادات)
زندگی خیلی ساده­ای داشت. در محیط دانشكده هم كه بود، با لباس خیلی ساده رفت و آمد می­كرد. یعنی شاید همان لباسی كه اول پوشیده بود ما تا آخر هم ایشان را با همان لباس می­دیدیم؛ چون خیلی ساده زندگی می­كرد. دیگر این كه توی درس به خیلی­ها كمك می­كرد؛ یعنی اگر كسی مشكلی داشت، خیلی قشنگ با او صحبت می­كرد تا مشكلش رفع شود و درس را بفهمد. ایشان جزء بچّه­های زرنگ بود. مطالعات اسلامی عمیقی داشت. آدم فوق العاده مذهبی و صریحی بود. در مورد بحثهایی که گروهك­ها مطرح می­کردند، مطالعات زیادی می­كرد و نسبت به آنها جبهه­گیری خاصی داشت. همۀ این­ها را هم خیلی صریح به زبان می آورد.
شهید عابدینی از دیدگاه دوست و همكلاسی ایشان (دكتر عباس حاجی آخوندی)
شهید عابدینی بدون بهره مندی از معلم خصوصی و كلاس تقویتی و غیره با رتبه بسیار خوب در كنكور قبول شده و وارد دانشكده داروسازی دانشگاه تهران شده بود. از دانشجویان بسیار باهوش، خوش رفتار و انسان بسیار معتقد و روشنفكری بود. شهید عابدینی از نظر علمی به گونه­ای بود كه با وجود فعالیت­های سیاسی اجتماعی، جزواتش همیشه كاملترین بود و برخلاف بقیۀ دانشجویان، خوش خط و با سلیقه بود. آخر ترم، جزوه هایش را در فضای عمومی می­چید تا بقیه به عنوان رفرنس استفاده كنند. در كلاس هم درس ها را خوب می­گرفت و از دانشجویان ممتاز بود.
 
وصیّت نامه شهید
سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و سلام بر پیروان حقیقی او که بعضی شهادت را برگزیدند و به لقاءالله پیوستند و برخی دیگر به انتظار شهادت، پرتوان و پرامید در راه اسلام و حاکمیت الله برتمامی زمین می­کوشند. سلام بر پیروانی که اکثراً از طبقه محروم و ستمدیده جامعه هستند امّا پوچی مادیت را درک می کنند و می­دانند راه خمینی حرکت به سوی رفاه و زندگی مادی فقط نیست بلکه آسایش انسان همراه با حرکت به سوی الله و رسیدن به مقام عبودیت رب العالمین است و در این راه همه چیز خود را از خدا می­دانند و به سوی او حرکت می­کنند.
انالله و­انا­الیه ­راجعون / فضل الله عابدینی

انتقادات و پیشنهادات:
ارسال
انتقادات و پیشنهادات: